Budynek wzniesiony w l. 1950-1952 według projektu Jerzego Gajewskiego i Włodzimierza Wapińskiego z przeznaczeniem na sale dydaktyczne UW. Gmach zewnętrzną formą nawiązywał do istniejących przed wojną zabudowań szkolnych. Wnętrza zostały rozplanowane na nowo, a hol wejściowy, klatka schodowa oraz korytarze prowadzące do głównych sal wykładowych otrzymały historyzujące dekoracje. Podesty klatki schodowej ozdobione są mozaikowo ułożonymi fragmentami kamieni różnych typów, a wzdłuż schodów biegnie żelazna balustrada. W holach stropy podparte zostały kolumnami. Korytarz parteru przekrywa sklepienie krzyżowe, natomiast na pierwszym piętrze umieszczone zostały cztery płaskorzeźby ukazujące człowieka w otoczeniu ptaków, zwierząt wodnych i lądowych oraz roślin.
Na miejscu obecnego gmachu stał zespół budynków powstających stopniowo na dawnej działce klasztoru Księży Misjonarzy przy kościele św. Krzyża. W 1867 r. według projektu Bolesława Podczaszyńskiego wzniesiono wzdłuż nowo powstałej ul. Berga (ob. Traugutta) piętrowy budynek III Gimnazjum Męskiego. Szkołę powiększono ok. 1885 r. dobudowując skrzydło od Krakowskiego Przedmieścia, między Gimnazjum a kościołem. Przed pierwszą wojną światową do zespołu dołączono jeszcze jedną część z salą gimnastyczną, od zachodu wzdłuż ul. Traugutta.
W okresie międzywojennym budynek przeznaczono dla UW. Gmach został poważnie zniszczony w czasie II wojny światowej. Odbudowa podjęta po wojnie nie zmierzała do odtworzenia stanu sprzed 1939 r., ale wzniesienia gmachu realizującego funkcje dydaktyczne uczelni przy zachowaniu zewnętrznego wyglądu zgodnego z zabytkowym charakterem Krakowskiego Przedmieścia. Skrzydło od strony Traugutta zostało odbudowane w sposób bardziej wierny oryginalnemu projektowi, natomiast część frontowa od Krakowskiego Przedmieścia ma zupełnie nowy podział wewnętrzny.
Obecnie w budynku mieszczą się jednostki Wydziału Filozofii oraz Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW.
Oprac. dr Krzysztof Mordyński, Muzeum UW
|
