Kultura i historia Głuchych
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | 3020-J1B1KG |
| Kod Erasmus / ISCED: |
(brak danych)
/
(0314) Socjologia i kulturoznawstwo
|
| Nazwa przedmiotu: | Kultura i historia Głuchych |
| Jednostka: | Katedra Językoznawstwa Ogólnego, Migowego i Bałtystyki |
| Grupy: | |
| Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
| Język prowadzenia: | polski |
| Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
| Założenia (opisowo): | Celem zajęć jest zaznajomienie studentów z tematyką głuchoty rozpatrywanej z perspektywy kulturowej. Studenci poznają podstawowe fakty z zakresu kultury i historii Głuchych oraz terminologię związaną z tą tematyką. |
| Tryb prowadzenia: | mieszany: w sali i zdalnie |
| Skrócony opis: |
Zajęcia prezentują przekrój zagadnień związanych z kulturowym postrzeganiem głuchoty i języka migowego oraz z historią edukacji niesłyszących i rozwojem ruchów społecznych tworzonych przez głuchych i dla głuchych. |
| Pełny opis: |
Omawiane zagadnienia: – tożsamość społeczna i kulturowa głuchych/Głuchych, – medyczne i kulturowe rozumienie głuchoty, – relacje głuchych i słyszących na przestrzeni dziejów: oralizm, paternalizm, audyzm, – historia edukacji niesłyszących, – niesłyszący w historii i ruch społeczny głuchych, – zarys polityki językowej wobec głuchych, – Deaf art, poezja migowa – humor i zabawy językowe, – Głusi a nowe media |
| Literatura: |
Adamiec, T. (2003) „Głuchoniemi i świadectwa ich życia od starożytności do końca XVIII wieku – przegląd problematyki” [w:] Świdziński M., Gałkowski T., (red.) Studia nad kompetencją językową i komunikacją niesłyszących, Warszawa: Uniwersytet Warszawski: Wydział Polonistyki, Wydział Psychologii, Polski Komitet Audiofonologii, Instytut Głuchoniemych im. ks. Jakuba Falkowskiego, 237-263. Eriksson, P. (1998), The History of Deaf People. Örebro. Łozińska, S., Rutkowski, P. (2017), Język migowy źródłem pamięci społecznej Głuchych, Horyzonty Wychowania, 16 (38), 91-108. Sacks, O., (1998), Zobaczyć głos. Podróż do świata ciszy. Zysk i S-ka, Poznań. Szczepankowski, B. (1999), Niesłyszący - głusi - głuchoniemi: wyrównywanie szans. WSiP, Warszawa. Tożsamość społeczno-kulturowa Głuchych. (2007), red. E. Woźnicka. PZG, Łódź. Inne lektury wskazane przez prowadzących zajęcia. |
| Efekty uczenia się: |
Po zakończeniu zajęć student: Posiada wiedzę na temat różnych modeli postrzegania głuchoty i paradygmatów tożsamości społeczno-kulturowej niesłyszących. Zna i rozumie rolę języka migowego w kulturze Głuchych, w tym rolę tekstów artystycznych tworzonych w języku migowym, oraz złożoność i specyfikę tej kultury. Posiada wiedzę o historii edukacji niesłyszących oraz o rozwoju ruchów społecznych zajmujących się głuchymi i PJM. Potrafi docenić konieczność rozwoju zawodowego i ciągłego poszerzania zdobytej wiedzy, w tym wiedzy dotyczącej niesłyszących i ich języka. Dostrzega różnice językowo-kulturowe między światem głuchych a słyszących i wykazuje chęć dążenia do porozumienia międzykulturowego, wykazuje się empatią i otwartością na innych. Rozumie znaczenie języka dla podtrzymania i rozwoju więzi społecznych oraz zachowania dziedzictwa językowo-kulturowego niesłyszących. |
| Metody i kryteria oceniania: |
Obowiązkowa obecność na zajęciach. Projekt. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet DEMO.