Audiologia dla logopedów

obowiązkowe

Student posiada elementarna wiedzę z zakresu anatomii narządu słuchu, głosu i mowy.

w sali

Zapoznanie studentów z subiektywnymi i obiektywnymi metodami badań słuchu.

Zdobycie umiejętności dotyczących zasad i metod pracy

z dzieckiem z wadą słuchu.

Poznanie metod leczenia głębokiego niedosłuchu.

Podczas zajęć student poznaje metody wykonania i analizowania badań audiologicznych, potrafi dokonać wstępnej diagnozy niedosłuchu i przewidywać możliwe konsekwencje dla mowy. Student pozna metody i techniki logopedyczne stosowane podczas terapii logopedycznej dzieci i dorosłych, zaznajomi się z zaburzeniami mowy będącymi konsekwencja różnych stopni niedosłuchu. Podczas wykładów zostanie przedstawiona metodyka diagnozy surdologopedycznej oraz szereg testów stosowanych w diagnostyce logopedycznej. Studenci poznają możliwości protezowania słuchu metoda wszczepów ślimakowych i pniowych – poznają pacjentów z takimi protezami, poznają ich problemy, dokonają oceny korzyści wynikających z zastosowania tej protezy. Naucza się tworzyć zestawy ćwiczeń adekwatnych do danego stopnia niedosłuchu, wieku i możliwości pacjenta.

Obowiązkowa:

1. „Audiologia kliniczna” red. Mariola Śliwińska-Kowalska. Mediton 2006.

2. „Wychowanie słuchowe” H. Rosier. Warszawa: IFiPS 1997.

3. „Wychowanie słuchowe: historia-metody-możliwości” A. Lowe. Państwowe Wydawnictwo Naukowe,Warszawa 1995.

4. Eckert U. (1997). Pedagogika niesłyszących i niedosłyszących – surdopedagogika

5. Perier O. (1992). Dziecko z uszkodzonym narządem słuchu. Warszawa. WSiP.

6. „Ćwiczenia słuchowe dla dzieci w wieku 1-6 lat” S. Schmid-Giovannini. PZG, Szczecin 1998.

7. „Listy o wychowaniu dziecka z wadą słuchu” John Tracy Clinic, red. Korzon A., Góralówna M. PZG, Warszawa 1995.

8. „Wychowanie słuchowe dzieci z wadą słuchu” Korzon A. Polski Komitet Audiofonologii, Katowice 1993.

9. „Wczesna diagnoza i terapia dzieci z wadą słuchu od 0 do 3 roku życia” Audiofonologia 2002 tom. XXI.

10. „Rozwój funkcji słuchowych u małego dziecka” Kurkowski Z. M. Audiofonologia 2003, 21, s. 23-33.

11. „Proces terapii małych dzieci z uszkodzonym słuchem” Bieńkowska K. Audiofonologia 2005, 28,s. 47-51.

Wiedza

Znajomość czynników warunkujących i wpływających na rozwój mowy, etapów rozwoju mowy dzieci z wadami słuchu.

Znajomość zaburzeń występujących w rozwoju mowy dzieci z niedosłuchem.

Znajomość budowy i zasady działania implantu ślimakowego, pniowego.

Znajomość metod terapii dzieci z wadą słuchu. Znajomość systemu opieki, edukacji

i poradnictwa dla osób z wadami słuchu.

Znajomość obiektywnych i subiektywnych metod badania słuchu.

Student zna i rozumie:

• przyczyny, objawy oraz rodzaje uszkodzeń słuchu oraz definiuje podstawowe pojęcia z zakresu przedmiotu audiologia. Potrafi opisać metody diagnozowania niedosłuchu.

• zasady funkcjonowania implantu słuchowego, aparatu słuchowego, implantu Baha

• możliwości terapeutyczne stosowane w leczeniu zaburzeń narządu słuchu

• Posiada wiedzę dotycząca zaburzeń procesu komunikacji werbalnej u osób z zaburzeniami słuchu.

• ogólne zasady funkcjonowania sprzętu i aparatury stosowanej w diagnostyce zaburzeń słuchu.

Umiejętności – student potrafi:

• samodzielnie zaplanować oraz przeprowadzić proces postępowania logopedycznego u osób z zaburzeniami głosu i mowy pochodzenia audiologicznego

• wykonać i zinterpretować badania audiometryczne

• zaplanować i wdrożyć postepowanie logopedyczne u osób z zaburzeniami narządu słuchu

• prowadzić dokumentacje medyczną procesu diagnostycznego - terapeutycznego i stosowanych metod rehabilitacji, służącą monitorowaniu efektów prowadzonej terapii zaburzeń mowy i słuchu.

• zrozumieć i uszanować uwarunkowania kulturowe osób niesłyszących.

Kompetencje społeczne – student jest gotów do:

• dbania o prestiż związany z wykonywaniem zawodu logopedy.

• współpracy z foniatrą, audiologiem oraz pracownikami administracyjnymi ochrony zdrowia w celu uzyskania jak najwyższych efektów prowadzonej terapii zaburzeń mowy.

• Przestrzegania tajemnicy zawodowej, praw pacjenta w tym prawa do rzetelnej informacji na temat proponowanego postępowania diagnostyczno – terapeutycznego

• Jest świadomy potrzeby kontynuacji nauki przez całe życie zawodowe w celu stałego uaktualniania wiedzy i umiejętności zawodowych.

Obecność na wykładach i ćwiczeniach – aktywny udział, zaliczenie teoretyczne i praktyczne ćwiczeń na ocenę.

Egzamin - min 51%