Uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi

fakultatywne

w sali

Dzięki udziałowi w tematycznie ukierunkowanych konwersatoriach student ma możliwość poszerzania wiedzy w tym zakresie szeroko

pojmowanych badań logopedycznych, który interesuje go najbardziej i/lub pozostaje w związku z tematyką jego własnych badań.

Tematyka konwersatoriów skupia się na różnych aspektach komunikacji osób jedno- lub wielojęzycznych w różnym wieku,

posługujących się mową w sposób normatywny bądź zakłócony ze względu na nabyte lub rozwojowe zaburzenia mowy.

Podczas zajęć student:

Poznaje wyzwania współczesnego pracownika pedagogicznego.

Zdobywa podstawową wiedzę dotyczącą dysfunkcji i zaburzeń rozwojowych.

Poznaje podstawy prawne i dokumenty oświatowe dotyczące uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (SPE).

Przygotowuje się do pracy z dzieckiem/nastolatkiem z ASD. Poznaje podstawy pracy z dzieckiem dotkniętym spektrum autyzmu.

Podejmuje refleksję na temat roli kształcenia językowego w edukacji uczniów z SPE.

Poznaje metody aktywizujące w pracy grupowej oraz indywidualnej.

Pracuje z tekstem lektury dla współczesnej młodzieży. Poznaje i praktycznie realizuje istotne elementy analizy i interpretacji tekstu literackiego przeznaczonego dla ucznia z SPE.

Tworzy/ prezentuje scenariusz pracy z grupą oraz pracy indywidualnej z uczniem z SPE.

• Cieszyńska J., Możliwości edukacyjne dzieci z zaburzeniami komunikacji językowej, [w:] Język a Edukacja 1: Świadomość językowa, Nocoń J., Skowronek B., (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego, Opole 2012.

• Grandin T., Panek R., Mózg autystyczny. Podróż w głąb niezwykłych umysłów, Copernicus Center Press Sp. z o.o., Kraków 2017.

• Mountstephen M.., Jak wykryć zaburzenia rozwojowe u dzieci i co dalej? Praktyczne rozwiązania do pracy z dziećmi w domu i w szkole, Fraszka Edukacyjna, Warszawa 2011.

• Lemańska A., Model pracy z uczniem z autyzmem, static.scholaris.pl/resource-files/103/001/7.pdf, [dostęp: 19.05.2018r.]

• Pisula E., Autyzm u dzieci. Diagnostyka, klasyfikacja, etiologia, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2001.

• Przybyla O., Kompetencje tekstotwórcze uczniów klas początkowych w świetle sensoryczno-motorycznego kształcenia dla mowy i języka, [w:] Twórczość w szkole. Rzeczywiste i możliwe aspekty zagadnienia, Myrdzik B., M. Karwatowska M. (red.), Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2011.

• Sundberg M.L., VB-MAPP. Ocena osiągania kamieni milowych rozwoju i planowanie terapii. Program do oceny umiejętności językowych i społecznych dzieci z autyzmem i innymi zaburzeniami rozwoju – PODRĘCZNIK, Scolaris, Warszawa 2015.

• Szwajda U., O mówieniu bez komunikowania, czyli dyskurs i interakcja w autyzmie. Charakterystyka trudności, „Socjolingwistyka” t. XXVIII, 2014.

• Szymańska M. Między nauką o języku a rozwijaniem języka. Koncepcje kształcenia językowego na przełomie XX i XXI wieku, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków 2016.

• Winter M., Zespół Aspergera. Co nauczyciel wiedzieć powinien,Wydawnictwo Fraszka Edukacyjna, Warszawa 2011.

Dokumenty oświatowe:

• Edukacja włączająca - dotychczasowe i planowane działania MEN, https://www.gov.pl/web/edukacja-i-nauka/edukacja-wlaczajaca-dotychczasowe-i-planowane-dzialania-men (dostęp:15.06.2021).

• Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla szkół podstawowych, załącznik nr 2 do Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz.U. z 2017r. poz. 356.).

• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z 17 listopada 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach oraz ośrodkach (Dz. U. z 2014 r. poz. 392) oraz rozporządzenie MEN z 17 listopada 2010 r. w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych społecznie w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub integracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 414).

• Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 r. w sprawie zasad organizacji i udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. poz. 1591)

• Uczniowie z SPE w systemie edukacji wedle nowych przepisów oświatowych, Ośrodek Rozwoju Edukacji, Warszawa 2017.

Po ukończeniu kursu słuchacz potrafi:

Wstępnie rozpoznać uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, sklasyfikować dysfunkcje i zaburzenia rozwojowe uczniów.

Łączyć cele edukacyjne i terapeutyczne wspomagające rozwój psychofizyczny ucznia.

Integrować wiedzę i umiejętności z różnych działów nauki o języku i literaturze, dążąc do funkcjonalnego wprowadzania ich podstaw w celu niwelowania symptomów zaburzeń.

Zaplanować pracę dydaktyczną służącą rozwijaniu sfery emocjonalnej, społecznej i poznawczej (m.in. selekcjonować cele dydaktyczne i terapeutyczne, dobrać i dostosować odpowiednie formy, metody pracy, pomoce dydaktyczne).

Kontrolować i ocenić postępy uczniów w zakresie edukacji polonistycznej.

Sporządzić konspekt lekcji z zakresu kształcenia polonistycznego uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.

Symbol efektów uczenia się dla programu studiów: K_W01, K_W02, K_W05, K_W06, K_U01, K_U04, K_U07, K_K01, K_K04, K_K05, K_K07

Podstawą do wystawienia oceny jest:

1. Obecność na zajęciach (dopuszczalne są dwie nieobecności w semestrze, usprawiedliwione nadprogramowe nieobecności muszą zostać odrobione w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia).

2. Aktywny udział w zajęciach.

3. Przygotowanie referatu* (ocenie podlegają: treść wypowiedzi, umiejętność pracy w grupie, umiejętność pracy indywidualnej, etyczność zachowania, umiejętność przekazywania informacji – również zwrotnych).

Zasady korzystania z narzędzi SI:

1. Jeśli osoba studiująca chce (na potrzeby pracy zaliczeniowej lub prac cząstkowych) skorzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, musi:

a. uzyskać na to zgodę osoby prowadzącej zajęcia,

b. uzgodnić z osobą prowadzącą zajęcia cele i zakres wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji.

2. Osoba studiująca nie może korzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, aby redagować prace w języku polskim, chyba że osoba prowadząca zajęcia się na to zgodzi.

3. Jeśli osoba studiująca wykorzysta narzędzia sztucznej inteligencji:

a. bez zgody osoby prowadzącej zajęcia lub

b. w sposób z nią nieuzgodniony,

osoba prowadząca zajęcia stosuje procedury analogiczne do tych stosowanych w procedurze antyplagiatowej. Procedury te opisała Uniwersytecka Rada ds. Kształcenia w uchwale nr 14.

Podstawa:

1. Uchwała nr 170 Rady Dydaktycznej dla kierunków studiów: filologia bałtycka, filologia klasyczna i studia śródziemnomorskie, filologia polska, filologia polskiego języka migowego, kulturoznawstwo – wiedza o kulturze, logopedia ogólna i kliniczna, slawistyka, sztuka pisania, sztuki społeczne z dnia 27 lutego 2024 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia na Wydziale Polonistyki

2. Uchwała nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia

3. Uchwała nr 14 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 13 lipca 2020 r. w sprawie wytycznych dotyczących standardów i procedur postępowania w przypadku przygotowywania prac zaliczeniowych i dyplomowych z naruszeniem prawa na Uniwersytecie Warszawskim.