Zaburzenia mowy u dzieci - ocena poziomu rozwoju języka i komunikacji

seminaria magisterskie

w sali

Celem seminarium jest metodologiczne i merytoryczne przygotowanie prac magisterskich z zakresu diagnozowania i terapii zaburzeń mowy u dzieci. Wspólnym nurtem spotkań będzie prezentacja aparatu pojęciowego używanego do opisu zaburzeń oraz prezentacja metod postępowania w różnych typach zaburzeń. W ramach spotkań przewidziane są wystąpienia uczestników prezentujących przeczytaną literaturę oraz fragmenty przygotowywanych prac.

Uczestnicy seminarium będą mieli okazję zapoznania się z poszczególnymi etapami postępowania diagnostycznego i terapeutycznego w różnych typach zaburzeń mowy u dzieci. W centrum zainteresowania znajdzie się ocena przydatności różnych narzędzi badawczych, problemy metodologiczne i terminologiczne oraz zasady konstruowania planu usprawniania logopedycznego. Słuchacze zdobędą umiejętność analizowania objawów zaburzeń oraz ich opisu z uwzględnieniem wszystkich podsystemów języka. Przez cały okres trwania seminarium studenci prowadzą swoje badania w zakresie rozwoju oraz zaburzeń mowy z wykorzystaniem technik informacyjno-komunikacyjnych. Przewidziane są wystąpienia uczestników, prezentujących postępy w przygotowaniu prac magisterskich i dyskusje nad omawianymi przez nich zagadnieniami.

Czaplewska E., Milewski S. (red.), 2011, Diagnoza logopedyczna. Podręcznik akademicki, Gdańsk.

Czarnecki K., Metodologiczne podstawy naukowego rozwoju studentów, Sosnowiec 2009

Emiluta – Rozya D., 2002, „Projekt „Badania mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór logopedycznego postępowania diagnostycznego, Szkoła Specjalna nr 3.

Gałkowski T. i Jastrzębowska G. (red.), 1999, Logopedia. Pytania i odpowiedzi. Podręcznik akademicki, Uniwersytet Opolski, Opole.

Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska G., (red.), 2005, Podstawy neurologopedii, Opole.

Grabias S., 1994, Logopedyczna klasyfikacja zaburzeń mowy, Audiofonologia T. VI Warszawa – Lublin.

Grabias S., 2001, Perspektywy opisu zaburzeń mowy, [w:] Zaburzenia mowy. (red.) Grabias S., Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin.

Kordyl Z., 1969, Psychologiczne problemy afazji dziecięcej, PWN, Warszawa.

Leonard L., 2005, SLI- Specyficzne zaburzenia rozwoju językowego, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk.

Mierzejewska H., Emiluta – Rozya D., 1998, Propozycja modyfikacji projektu „Badania Mowy” Ireny Styczek, Logopedia 25, Lublin.

Szeląg E., 1996, Różnice indywidualne a mózgowe mechanizmy mowy. Przegląd badań własnych, Logopedia nr 23, Lublin.

Zieliński J., 2012, Metodologia pracy naukowej, Warszawa.

Literatura będzie uzupełniana i modyfikowania w zależności od potrzeb studentów i ustalonych tematów prac magisterskich.

Student czyta ze zrozumieniem literaturę przedmiotu, potrafi rzetelnie przedstawić treść i poprawnie zestawić różne ujęcia tego samego problemu. Ma opanowaną technikę pisania (przywoływanie literatury przedmiotu, cytowanie, zapis danych bibliograficznych).

Student umie: odpowiednio dobrać lub opracować narzędzia do badań samodzielnych, zgromadzić materiał, dokonać analizy zebranego materiału oraz sformułować wnioski na podstawie tej analizy.

ocena ciągła; prezentacja konspektu lub fragmentu pracy magisterskiej; dopuszczalne są dwie nieobecności w semestrze.