Narracja. Opowieści w sztuce 1300-1520

nieobowiązkowe

Analiza ujęć narracyjnych w sztuce 1300-1520

Podczas zajęć studenci zapoznają się ze sposobami kreowania narracji w sztuce. Podejmując analizę cykli przedstawień legend świętych i innych opowieści sakralnych oraz świeckich, studenci będą stawiać pytania o istotę różnych form ujęć narracyjnych. Jaka była intencja tworzenia tych przedstawień? Jakie są źródła treści i formy? Jakie tematy preferowano? Jaki był kontekst historyczno-kulturowy, w których powstawały? Jaka jest relacja rozległych opowieści z przestrzenią, do której ich przeznaczono? Przykłady będą pochodziły z najlepszych realizacji artystycznych w sztuce europejskiej.

Metody prowadzenia zajęć:

konwersatorium, konwersatorium z elementami wykładu wprowadzającego, ćwiczenia

M. Skubiszewska, Malarstwo Italii w latach 1250–1400, Warszawa 1981.

- J. Białostocki, Sztuka XV wieku. Od Parlerów do Dürera, Warszawa 2010.

- Antoni Ziemba, Sztuka Burgundii i Niderlandów 1380–1500, tom I-III, Warszawa 2008-2015.

- B. Zs. Szakács, The visual world of the Hungarian Angevin Legendary, Budapest 2016.

Dodatkowe pozycje literatury naukowej będą podawane na bieżąco.

Po ukończeniu kursu

absolwent zna i rozumie:

K_W02 – w zaawansowanym stopniu terminologię historyczno-artystyczną dotyczącą dzieł sztuki, w szczególności w zakresie technik, materiałów, funkcji, datowania, warunków przechowywania, sposobów inwentaryzacji

K_W04 – szczegółowe zagadnienia z zakresu historii sztuki w ujęciu chronologicznym, tematycznym i problemowym, w zakresie najważniejszych stylów artystycznych, kierunków, ruchów, tendencji, środowisk, epok historyczno-artystycznych

absolwent potrafi:

K_U04 – wykorzystywać posiadaną wiedzę w zakresie rozpoznawania różnych rodzajów obiektów sztuki (pod względem techniki, typologii, chronologii, stylistyki, genezy, atrybucji) oraz przeprowadzenia ich krytycznej analizy i interpretacji z zastosowaniem typowych metod, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego i miejsca w procesie historyczno-kulturowym

K_U07 – komunikować się z otoczeniem z wykorzystaniem specjalistycznej terminologii, poglądów różnych badaczy historii sztuki i historii kultury

K_U11 – planować i organizować pracę indywidualną oraz w zespole (także o charakterze interdyscyplinarnym)

absolwent jest gotów do:

K_K01 – krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści, dostępnych poprzez wszystkie kanały wykorzystywane w naukach o sztuce

K_K02 – uznawania znaczenia wiedzy we właściwym określeniu priorytetów służących realizacji zadań, sformułowanych problemowo przez siebie i innych, w tym ekspertów

Forma zaliczenia:

referat, prezentacja, praca na zajęciach

Kryteria oceniania:

Staranność przygotowania i przedstawienia tematu, aktywność na zajęciach