Proseminarium wyższe dr hab. M. Czapelski

proseminaria

Seminarium skierowane do osób zainteresowanych historią architektury i urbanistyki od schyłku osiemnastego wieku po lata 80. dwudziestego wieku i jej ideologicznych, społecznych i estetycznych uwarunkowań.

Seminarium skierowane do osób zainteresowanych historią architektury i urbanistyki od schyłku osiemnastego wieku po lata siedemdziesiąte dwudziestego wieku i jej ideologicznych, społecznych i estetycznych uwarunkowań.

Szczegółowy program zajęć i lektury zostaną ustalone i dostosowane do zainteresowań uczestników seminarium. Ważnym wstępnym etapem zajęć będzie zatem określenie tych zainteresowań i dobranie zgodnych z nimi tematów prac.

Literatura dostosowana jest do indywidualnych zainteresowań i potrzeb badawczych uczestników.

Student zna zasady pisania tekstu naukowego, potrafi opracować stan badań i sformułować oryginalne wnioski, właściwie dobrać literaturę i sporządzić aparat naukowy pracy: przypisy, spisy itp., wykazuje się umiejętnością analizy i krytycznego myślenia, nabywanego wraz z kompetencjami społecznymi podczas ustnych prezentacji części pracy na seminariach. Umie korzystać z różnych źródeł. Temat i forma prezentacji poddawane są dyskusji, angażującej pozostałych uczestników seminarium. Zajęcia rozwijają umiejętności badawcze.

K2_W04; K2_W06; K2_W07; K2_U01; K2_U02; K2_U03; K2_U04; K2_U05; K2_U06; K2_U07; K2_U08; K2_U09; K2_U11; K2_U12; K2_U13; K2_U14; K2_K01; K2_K02; K2_K03; K2_K04; K2_K05

Student zna i rozumie:

ma uporządkowaną, pogłębioną, prowadzącą do specjalizacji, szczegółową wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla historii sztuki;

ma pogłębioną wiedzę o dziedzinach nauki i dyscyplinach naukowych powiązanych z historią sztuki, pozwalającą na integrowanie perspektyw właściwych dla kilku dyscyplin naukowych;

zna i rozumie zaawansowane metody analizy, interpretacji, wartościowania i problematyzowania różnych wytworów kultury, właściwe dla wybranych tradycji, teorii i szkół badawczych w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla historii sztuki.

Student potrafi:

wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje z zakresu historii sztuki z wykorzystaniem różnych źródeł oraz formułować na tej podstawie krytyczne sądy;

wykorzystywać pogłębione umiejętności badawcze, obejmujące analizę prac innych autorów, syntezę różnych idei i poglądów, dobór metod i konstruowanie narzędzi badawczych, opracowanie i prezentację wyników, pozwalające na oryginalne rozwiązywanie złożonych problemów w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych właściwych dla historii sztuki;

integrować wiedzę z różnych dyscyplin w zakresie historii sztuki oraz zastosować ją w nietypowych sytuacjach profesjonalnych;

przeprowadzić krytyczną analizę i interpretację różnych rodzajów dzieł sztuki, stosując oryginalne podejścia, uwzględniające nowe osiągnięcia historii sztuki, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego oraz miejsca w procesie historyczno-kulturowym;

stosować umiejętność merytorycznego argumentowania, z wykorzystaniem własnych poglądów oraz poglądów innych autorów, samodzielnego formułowania wniosków i krytycznych wypowiedzi oraz tworzenia syntetycznych podsumowań;

stosować umiejętność formułowania opinii krytycznych o wytworach kultury na podstawie wiedzy naukowej i doświadczenia oraz umiejętność prezentacji opracowań krytycznych w różnych formach i w różnych mediach;

potrafi porozumiewać się z wykorzystaniem różnych kanałów i technik informacyjno-komunikacyjnych ze specjalistami z zakresu historii sztuki oraz dziedzin nauki i dyscyplin pokrewnych oraz niespecjalistami, w języku polskim i języku obcym, a także popularyzować wiedzę o humanistyce oraz wytworach kultury i jej instytucjach;

stosować pogłębioną umiejętność przygotowania różnych prac pisemnych w języku polskim i języku obcym uznawanym za podstawowy dla dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla historii sztuki;

Stosować pogłębioną umiejętność przygotowania wystąpień ustnych, w języku polskim i języku obcym, w zakresie historii sztuki lub w obszarze leżącym na pograniczu pokrewnych dyscyplin naukowych;

stosować umiejętność zróżnicowanego wykorzystywania technologii informacyjnej w nauce i pracy, potrafi rozwijać aktywność poznawczą i umiejętności samodzielnego zdobywania wiedzy z wykorzystaniem technologii informacyjnej;

świadomie stosować swoją wiedzę z zakresu historii sztuki i umiejętności warsztatowych oraz rozumie potrzebę pogłębiania ich przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób;

potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role, planować własne przedsięwzięcia badawcze, jak też czuwać nad realizacją zadań zbiorowych;

potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role, planować własne przedsięwzięcia badawcze, jak też czuwać nad realizacją zadań zbiorowych.

Student jest gotów do:

odpowiedniego określenia priorytetów służących realizacji określonego przez siebie lub innych zadania;

aktywnego uczestniczeniaw działaniach na rzecz zachowania dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy i świata;

przekuwania projektów w profesjonalne działania o charakterze badawczym, muzealniczym lub wystawienniczym, myśląc w sposób przedsiębiorczy i działając na rzecz dobra wspólnego;

prawidłowego identyfikowania i rozstrzygania dylematów związane z wykonywaniem zawodu, rozumie konieczność przestrzegania norm etycznych w pracy historyka sztuki i popularyzacji wiedzy z zakresu historii sztuki;

systematycznego uczestnictwa w życiu kulturalnym, interesowania się aktualnymi wydarzeniami kulturalnymi, nowatorskimi formami wyrazu artystycznego, nowymi zjawiskami w sztuce.

Zaliczenie na podstawie udziału w zajęciach oraz pracy pisemnej (pracy seminaryjnej lub fragmentu pracy magisterskiej).