Uniwersytet DEMO - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Polska w nowożytnej Europie

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 3105-PWNEU-KK
Kod Erasmus / ISCED: 03.6 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0222) Historia i archeologia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Polska w nowożytnej Europie
Jednostka: Instytut Historii Sztuki
Grupy: Konwersatoria z historii kultury
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Rodzaj przedmiotu:

nieobowiązkowe

Skrócony opis:

Celem konwersatorium jest prześledzenie wzajemnych kontaktów oraz historycznych uwarunkowań określających miejsce i pozycję państwa polsko-litewskiego w nowożytnej Europie. Zagadnienie to analizowane będzie przede wszystkim w kontekście wybranych zjawisk z zakresu historii kultury – rozpatrywanych na tle zasadniczych przemian społecznych i gospodarczych.

Pełny opis:

Omawiane będą m.in. takie kwestie, jak:

1) Regiony Europy – odmienne tradycje, różne poziomy rozwoju. Ujęcia modelowe w historiografii europejskiej (koncepcja „długiego trwania” - Fernand Braudel, modele i strefy gospodarcze – Witold Kula, Marian Małowist; centra i peryferie - Immanuel Wallerstein) oraz ich przydatność.

2) Dziedzictwo średniowiecza – postępująca unifikacja kulturowa (rola łaciny, jednolity system edukacji, także uniwersyteckiej, klasztory, ruch pielgrzymkowy).

3) Granice polityczne – terytoria pograniczne – granice w kulturze; najważniejsze organizmy polityczne, które powstały w okresie średniowiecza i ich późniejsza ewolucja ku państwu narodowemu.

4) Podział Europy na katolicką i protestancką. Integracyjna rola papiestwa; Sobór trydencki – reformy instytucjonalne – sukcesy kontrreformacji (edukacja, dyplomacja, przepływ informacji; dokumentowanie działalności kościoła: relacje o stanie diecezji, wizyty ad limina etc.).

5) Nowożytne centra Europy – zmiany na pozycji lidera (Rzym – Florencja/Mediolan/Neapol – Paryż – Madryt – Londyn/Amsterdam); nowe atrybuty centrum.

6) Migracje na kontynencie europejskim – powody – kierunki – konsekwencje kulturowe. Włosi w Rzeczypospolitej; Włosi w Europie.

7) Europejskie inspiracje w okresie renesansu i baroku (nowe idee oraz formy ich rozprzestrzeniania się; podróże „do szkół” a system edukacji).

8) Obieg informacji – europejskie centra ich zbierania oraz dystrybucji. Przemiany polityczne stymulujące wzrost zainteresowania informacją. Postęp techniczny – wynalezienie druku – gwałtowne zwiększenie nakładów. Początki prasy; rola gazetek rękopiśmiennych (avvisi) oraz druków ulotnych – formy ich cyrkulacji, zasięg społecznego oddziaływania.

9) Nowożytna dyplomacja – nowe zadania i funkcje; zmiany organizacyjne.

a) Ewolucja i stabilizowanie się struktur dyplomatycznych. Relacje nuncjuszy papieskich oraz ambasadorów weneckich; korespondencja bieżąca.

b) Polskie poselstwa na europejskich dworach (Mikołaj Wolski, 1610; Jerzy Ossoliński,1633; Krzysztof Opaliński, 1645) – cele, przebieg misji, propaganda i odbiór społeczny.

c) Ceremoniał dyplomatyczny – forma porządkowania oficjalnych kontaktów, a zarazem ważne zjawisko kulturowe

d) Kształtowanie wyobrażeń: formułowane oceny i komentarze oraz różnorodne formy oddziaływanie propagandowego stosowane przez polsko-litewskich posłów udających się do europejskich stolic, a także opinie zagranicznych dyplomatów przybywających do Rzeczypospolitej.

Literatura:

Fernand Braudel, Morze Śródziemne i świat śródziemnomorski w czasach Filipa II; Marian Małowist, Wschód a Zachód Europy; Antoni Maczak, Rządzący i rządzeni; Witold Kula, Miary i ludzie; Wolfgang Reinhard, Życie po europejsku.

Efekty uczenia się:

Orientacja w podobieństwach i różnicach dróg rozwojowych poszczególnych regionów Europy. Refleksja nad czynnikami determinującymi zacofanie oraz stymulującymi rozwój.

Metody i kryteria oceniania:

Frekwencje, aktywność na zajęciach, ewentualnie kolokwium zaliczeniowe.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet DEMO.
ul. Demo 1
01-234 Demo
tel: +48 123 456 789 https://usosweb.demo.usos.edu.pl/
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-4652b4bdc (2024-02-29)

debug