Metodologia Badań Literaturoznawczych

obowiązkowe

Omówienie rozwoju chronologicznego metodologii dwudziestego z uwzględnieniem włoskiej specyfiki.

Kurs skupi się na głównych nurtach literacko-krytycznych XX wieku (formalizm, krytyka marksistowska, strukturalizm i poststrukturalizm, krytyka freudowska, krytyka feministyczna itp.), mając również na celu refleksję nad specyfiką historii krytyki literackiej we Włoszech.

Kurs obejmuje lekturę niektórych z najważniejszych esejów (lub ich części) dla rozwoju krytyki literackiej w XX wieku, które student będzie musiał przeczytać i na temat których zostanie zaproszony do dyskusji wraz z wykładowcą i innymi studentami.

Ostatnia część kursu będzie poświęcona prezentacjom studentów, którzy będą musieli wybrać esej do samodzielnego przestudiowania i zaprezentowania na zajęciach.

E. Auerbach, Mimesis. Il realismo nella letteratura occidentale, 1992.

M. Baccolini, M.B. Fabi et al., Critiche femministe e teorie letterarie, 1997.

R. Barthes, Il brusio della lingua, Einaudi, 1988.

W. Benjamin, L’opera d’arte nell’epoca della sua riproducibilità tecnica, 2011.

P. Bourdieu, Le regole dell’arte, 2013.

S. Brugnolo, D. Colussi, S. Zatti, E. Zinato, La scrittura e il mondo, 2016.

A. Casadei, Biologia della letteratura, il Saggiatore, 2018.

A. Casadei, La critica letteraria del Novecento, 2001.

A. Compagnon, Il demone della teoria. Letteratura e senso comune, 2000.

B. Croce, Breviario di estetica e Aesthetica in nuce, 1990.

U. Eco, Lector in fabula, Bompiani, 1998.

M. Ferraris, L’ermeneutica, Laterza, 1998.

M. Foucault, L’ordine del discorso, 2004.

S. Freud, , Opere, vol. 5, Il motto di spirito e altri scritti 1905-1908, 1972 e 1989.

M. Horkheimer e T. W. Adorno, Dialettica dell’illuminismo, 1947.

G. Lukács, Saggi sul realismo, 1957.

R. Luperini, Il dialogo e il conflitto. Per un’ermeneutica materialistica, 1999.

F. Nietzsche, Genealogia della morale, in opere, vol. VI, tomo 2, 1968.

F. Orlando, Per una teoria freudiana della letteratura, 1973.

E. Said, Orientalismo, Feltrinelli, 2019.

T. Todorov, I formalisti russi, 1975.

B. Tomasevskij, Teoria della letteratura, 1978.

Wiedza: absolwent zna i rozumie

- specyfikę przedmiotową i metodologiczną badań literackich (K_W04).

Umiejętności: absolwent potrafi

- stosować na poziomie rozszerzonym terminologię i teorie właściwe dla metodologii badań literackich (K_U02).

Ocena zostanie ustalona na podstawie dwóch czynników:

- egzamin (75% oceny);

- prezentacja końcowa (25% oceny).

Studenci będą mieli prawo do maksymalnie jednej nieusprawiedliwionej nieobecności; nieobecności po pierwszej będą musiały zostać nadrobione poprzez mini-kolokwium z wykładowcą.