Przedmioty secjalizacji- Kultura Wizualna, Instytut Kultury Polskiej (grupa przedmiotów zdefiniowana przez Instytut Kultury Polskiej)

Rok akademicki 2023/24

• Konwersatorium - 60 godzin

Rok akademicki 2024/25

• Konwersatorium - 60 godzin

Spośród niezliczonych możliwości przyglądania się historiom obrazów wybieramy dwie – takie, które uzupełniając zarówno program specjalizacji, jak i kulturoznawczych studiów drugiego stopnia, stanowią naszym zdaniem przypadki wyjątkowe na tle wszystkich możliwych (historii) obrazów, ale zarazem takie, które odegrały zasadnicze role w przemianach współczesnej ikonosfery. Pierwszy semestr poświęcony jest historiom filmów (dr Paulina Kwiatkowska), a w drugi – historiom sztuki współczesnej (dr Łukasz Zaremba). Zgodnie z założeniami specjalizacji skupiamy się zatem na wybranych wizualnych zjawiskach nowoczesnych i ponowoczesnych. Traktujemy przy tym dzieła sztuki i filmy jako laboratoria refleksji o obrazach (ich historiach i historiografach) oraz refleksji prowadzonej za pomocą obrazów. Traktujemy je też jako miejsca testowania ich możliwości – wykraczających poza spory o języki artystyczne, prądy i nurty, ku sprawdzaniu społecznych uwarunkowań produkcji obrazów czy sprawczości obrazów.

Semestr zimowy 2023/24

• Konwersatorium - 30 godzin

Semestr zimowy 2024/25

• Konwersatorium - 30 godzin

Celem przedmiotu jest poszerzenie wiedzy osób studiujących o najnowsze metodami badań wizualnych oraz zaznajomienie ich z zestawem zaawansowanych pojęć teoretycznych z zakresu interdyscyplinarnych nauk o wizualności.

Rok akademicki 2023/24

• Ćwiczenia - 60 godzin

Rok akademicki 2024/25

• Konwersatorium - 60 godzin

Celem zajęć jest zbadanie przekształceń kultury nowoczesnej i ponowoczesnej przez pryzmat przemian sceny widzenia (patrzenia i bycia oglądanym), z uwzględnieniem zarówno „społecznej konstrukcji pola wizualnego”, jak i „wizualnej konstrukcji pola społecznego” (W.J.T. Mitchell). Program opiera się na analizie dzieł sztuk wizualnych / wypowiedzi medialnych wpisanych w porządek chronologiczny, ale z wyraźną perspektywą współczesną. Badanie wybranych – symptomatycznych i emblematycznych – obrazów malarskich, fotografii, filmów, materiałów telewizyjnych, praktyk medialnych (w tym mediów społecznościowych, jak FB czy Insta) – pozwoli na dostrzeżenie przemian pola wizualnego: przesunięć w relacjach rzeczywistość – artysta – dzieło – odbiorca jako objawów przekształceń wymiarów nowoczesnej tożsamości: płci, rasy, pamięci, ciała w kontekście przemian historyczno-społeczno-kulturowych, estetycznych, medialnych, a także politycznych i ideologicznych.