Literatura nowołacińska 3006-LNŁ
Konwersatorium (KON) Rok akademicki 2023/24

Antologia poezji polsko-łacińskiej 1470–1543, oprac. A. Jelicz, Szczecin 1985.

A.Borowski, Renesans, Warszawa 1992.

Dzieje literatur europejskich, pod red. W. Floryana, t.1 – 3, Warszawa 1977 –1990.

J. Pelc, Jan Kochanowski. Szczyt renesansu w literaturze polskiej, Warszawa 1980 i nast. wyd.

J.Pelc, Europejskość i polskość literatury naszego renesansu, Warszawa 1984.

Lektury polonistyczne. Seria I: Średniowiecze – Renesans – Barok, t. 1-4, Kraków 1996-2001.

J. Ziomek, Renesans, Warszawa 1973 i nast. wyd.

Słownik literatury staropolskiej. (Średniowiecze, renesans, barok), red. T. Michałowska, Wrocław 1990 i nast. wyd. (wybrane hasła)

Jerzy Axer, "Latinitas" jako składnik polskiej tożsamości kulturowej, w: Tradycje antyczne w kulturze europejskiej - perspektywa polska, Warszawa 1995. "Eseje i studia", t. 1.

Jerzy Axer, "Latinitas" w historii i pamięci historycznej Europy Środkowo-Wschodniej. Paradoksy ciągłości i nieciągłości, w: Symbioza kultur słowiańskich i niesłowiańskich w Europie Środkowej, pod red. M. Bobrownickiej, Kraków 1996.

Jan Budzyński, Horacjanizm w liryce polsko-łacińskiej renesansu i baroku, Wrocław 1985.

Maciej Kazimierz Sarbiewski i jego epoka. Próba syntezy, pod red. J. Z. Lichańskiego, Pułtusk 2006.

Barbara Milewska-Waźbińska, Ars epitaphica. Z problematyki łacińskojęzycznych wierszy nagrobnych, Warszawa 2006.

Magdalena Piskała, Boże miłości i wstydliwe dowcipy. Studia nad epigramatyczną twórczością Macieja Kazimierza Sarbiewskiego i Alberta Inesa, Warszawa 2009.

Studia Neolatina. Rozprawy i szkice dedykowane profesor Marii Cytowskiej, red. Mieczysław Mejor, Barbara Milewska-Waźbińska, Warszawa 2003.

Piotr Wilczek, „Polonice et latine: studia o literaturze staropolskiej", Katowice 2007.

Stefan Zabłocki, „Literatura nowołacińska: Średniowiecze-Renesans-Barok", red. nauk. Piotr Urbański, Warszawa 2010

Po ukończeniu kursu student

w zakresie wiedzy

– omawia periodyzację, genologię oraz klasyczne kanony twórców literatury renesansu (K_W01/P7S_WG);

– omawia najważniejsze aspekty recepcji literatury renesansowej na grunt literatury europejskiej (K_W06/ P7S_WG);

– definiuje główne kierunki rozwoju obszarze studiów nad renesansem (K_W01/P7S_WG);

– zna podstawową terminologię w dyscyplinie specjalizacji (K_W11/P7S_WG);

Egzamin

Na końcową ocenę będzie się składać:

ocena ciągła (bieżące przygotowanie do zajęć i aktywność) 30%,

egzamin ustny 70%

1. Renesansy średniowieczne i antyk w średniowieczu.

2. Początki włoskiego renesansu.

3. Rozkwit i schyłek włoskiego renesansu.

4. Wynalazek druku i jego wpływ na literaturę.

5. Wokół reformacji.

6. Erazm z Rotterdamu i renesans północny.

7. Narodziny książki emblematycznej.

8. Poezja łacińska wczesnego renesansu w Polsce.

9. Klemens Janicjusz – poeta uwieńczony.

10. Łacińska twórczość Jana Kochanowskiego.

11. Twórcy późnego renesansu w Polsce - Mikołaj Sęp Szarzyński, Szymon Szymonowic i Sebastian Klonowic.

12. Literatura drugiej połowy XVI wieku w perspektywie genologicznej – formy prozatorskie i poetyckie.

1. Literatura drugiej połowy XVI wieku w perspektywie genologicznej – formy prozatorskie i poetyckie.

2. Kryzys formacji renesansowej. Manieryzm, barok, kontrreformacja.

3. Justus Lipsius i neostoicyzm.

4. Jezuici w Europie i Rzeczypospolitej. Łacińska twórczość szkolna w wieku XVII.

5. Maciej Kazimierz Sarbiewski – Horatius Christianus.

6. Epigramat łaciński w XVII wieku.

7. Stemmaty w późnym średniowieczu, renesansie i baroku.

8. Signum temporis – literatura okolicznościowa.

9. Poezja kunsztowna (poesis artificiosa).

10. Łaciński epos w Polsce – teoria i praktyka. Przegląd dzieł i autorów od wieku XVI do XVIII.

11. Nowożytne przekłady z języków narodowych na łacinę.

12. Łacina i twórczość nowołacińska w XVIII-wiecznej Rzeczypospolitej.

- metody podające (objaśnienie i wyjaśnienie)

- metody praktyczne (ćwiczenia przedmiotowe)

- metody problemowe (analiza zagadnień)